Ամենակարճ խաղը

Գնացքում ինչ֊որ մի շախմատասեր նստեց Լասկերի խցիկը և, չճանաչելով մեծ շախմատիստին, նրան արաջարկեց մի երկու պարտիա խաղալ։ Աշխարհի չեմպիոնը մտադրվել էր հանգստանալ, այդ պատճարով ասաց, որ հազիվ կարողանում է շառրժել ֆիգուրները։ Բայց ուղեկիցը շատ համարն էր, և մեծահոգաբառ հանձն առավ խաղալ առանց թագուհու։ Լասկերը շախմատասերից հոգին շուտ ազատելու համար արագորեն անձնվեց։ Բայց մրցակիցը չհանգստացավ և կրկին շարեց ֆիգուրները։ Այդժամ Լասկերը որոշեց դաս տալ համառ հարևանին։

֊Ես ամեն ինչ հասկացա,֊ ասաց Լասկերը։ ֊ Թագուհին միայն ոտքերի տակ է ընկնում և խանգարում է , և ես ինքս կնախընտրեի խաղալ արանց թագուհու։

Ուղեկիցը եռկար ժամանակ քահ֊քահ ծիծաղում էր, բայց, տանուլ տալով հաջորդ պարտիան, մնաց լիակատար տարակուսանքի մեջ։ ապա եկավ նրա հերթը խաղալու արանց թագուհու, և Լասկերը կրկին հանձնվեց։ Իսկ ավելի թագուհով անհաջողակ մրցակիցը կրկին արագորեն մատ ստացավ՝ այդպես էլ չհասկանալով, թե ինչ է կատարվում։

Ամեն ինչ վերջացավ նրանով, որ շախմատասերը նման խաղից պարզապես խելքը թռցրեց, և մոտակա կայարանում խեղճին սանիտարները պատգարակով տարան․ ․ ․